Hoi! Ik ben Lianne, 27 jaar en ik woon met mijn vriend en dierenkinderen in Alkmaar. Welkom op mijn stukje van het internet. Ik ben afgestapt van het idee dat deze website over één ding moet gaan. Nu schrijf ik gewoon over alles wat mij bezighoudt. Ik deel recepten, vertel over mijn ervaringen met ziekte en burnout, maar schrijf ook bijvoorbeeld over de boeken die ik lees, leuke kleine ondernemers die je misschien wilt steunen en hoe lief ik mijn hond vind. Sommige posts zullen je interesseren en sommige niet. Prima toch?
Ziekte of burnout?
Waar ik nu het meeste mee bezig ben is het herstellen van iets waarvan ik niet zeker weet of het een chronische ziekte was of een gigantische burnout. In ieder geval heeft het mij vier jaar lang thuis gehouden. Ik ben erg ziek geweest, huisgebonden en soms ook bedgebonden. De meest banale handelingen (een glas water halen, van de ene kamer naar de andere lopen) waren vaak een heel ding voor mij en soms zelfs onmogelijk. Op een bepaald punt kon ik letterlijk niet meer lezen. Soms was ik alleen maar bezig met ademen. Overleven. Het was traumatisch. Ik ben niet de enige die dit is overkomen en daarom schrijf ik erover.
Ik ben gediagnosticeerd door drie verschillende artsen. De diagnose die ze mij gaven was Myalgische Encephalomyelitis. Ook wel chronisch vermoeidheidsyndroom genoemd, maar veel mensen vinden dat die naam de lading niet dekt. Je bent niet gewoon moe, je bentΒ doodmoe. Als in, je weet niet zeker of je nog genoeg energie hebt om te blijven ademen. Dat was zo bij mij, tenminste, en bij vele anderen die ik heb leren kennen.
Wat is CVS?
Basically, je bent helemaal kapot. Er zijn verlammende cognitieve moeilijkheden (niet meer kunnen praten, de betekenis van woorden niet meer weten, niet meer kunnen lezen/onthouden/uitspreken). Er zijn verlammende fysieke symptomen (niet meer kunnen staan/lopen/zitten, je hondsberoerd voelen, en alle symptomen die je je maar kunt bedenken). Punt is, je bent niet gewoon moe. Je bent volledig op. Er is niets wat jij of de medische wereld eraan kan doen. En niemand weet of je ooit beter wordt of niet.
Probleem is dat er geen echte test is om objectief te kunnen vaststellen of je deze ziekte hebt. Het kan dus net zo goed iets anders zijn. Ik ben diagnosticeerd op basis van symptomen en uitsluitsel van andere aandoeningen. Het maakt mij ook niet veel uit wat ik heb. Niet meer. Als ik er maar van kan herstellen. En dat is nu precies waar ik mee bezig ben.
Beter?
Sinds december 2018 ging het opeens beter. Ik had een supplement (d-ribose) gevonden dat toevallig bij mij heel goed aansloeg. En misschien wel mijn herstel in gang heeft gezet. Dit is nog maar een paar maanden geleden, dus misschien is het gewoon een goede periode. Ik weet het niet en stiekem ben ik erg bang om terug te vallen. Maar nu ik me zo goed voel (en de specialist zei dat spontaan herstel mogelijk was), geniet ik met volle teugen en probeer ik me weer in de normale wereld te bewegen.
Ik schrijf over alles wat ik tegenkom tijdens mijn herstel, mijn wins, waar ik tegenaan loop. Ik ben aan het onderzoeken wie ik nu, na vier jaar zwaar ziek te zijn geweest, ben. Wat ik belangrijk vind. Hoe ik mijn (ons) leven wil indelen. Wat mijn mening is over dingen. Je bent van harte welkom op mijn reis terug naar de wereld buiten mijn appartement. Lees je mee?
Sociale media
Je kunt mij volgen op Instagram, Facebook en twitter. Ik zou het superlief vinden als je een interessante blogpost of lekker recept deelt, zodat meer mensen mij kunnen vinden. Als je vragen hebt, beantwoord ik die graag!
Ik kan me best voorstellen dat je over meerdere dingen wilt kunnen schrijven op je blog.Het blijft lastig: enerzijds het advies om een ‘niche’ te kiezen anderzijds kan dat erg beperkend voelen als blogger.
Ja, daar zat ik ook mee. Maar uiteindelijk vond ik dat het leuk moest blijven en ik had gewoon zin om over meer te schrijven π jij hebt ook een brede blog, maar lijkt toch allemaal in een niche te passen. Knap!
Heftig allemaal. Ik ken het gevoel van doodmoe zijn. Dat douchen een taak is geworden waar je de hele dag van bij moet komen. Ik ben bljj voor je dat het nu beter gaat. Laten we hopen dat dit een spontaan herstel is en dat je nog vaak leuke blogs kan schrijven.
Ja, douchen kon ook een heel ding zijn inderdaad. Dankjewel! π
Wat fijn dat het beter met je gaat, maar wat zal het ook onzeker zijn omdat je niet weet of het terug komt. Ik blog ook breed, omdat ik naar mijn idee gewoon veel te vertellen heb π
ja precies! Waarom jezelf beperken? π
Ik ken je gevoel; Ik heb zelf ook een blog die over wat mij opvalt gaat. Soms moeilijk omdat de ene keer de inspiratie er wel is, en de andere keer opeens ene tijdje niet. Ik vind het mooie dat het dan wel een heel persoonlijk blog wordt. Succes!
Dat vind ik ook het mooie eraan, je leert iemand echt kennen.
Groot gelijk, lekker schrijven over dat wat je leuk vindt! Doe ik ook, naast een mamablog probeer ik ook andere dingen te schrijven… Al doe ik nu een mama challenge hahaha
Als dat is wat je leuk vindt, vooral doen toch? π
Ik heb ook een “persoonlijk” blog, ik schrijf over wat ik wil en wat me bezig houdt en hoe me niet gebonden aan één onderwerp, dat vind ik beperkend..
Ik denk dat ik de jouwe ga volgen, je verhaal vind ik interessant!
Wat leuk! π
Wat fijn dat je aan het herstellen bent. Vier jaar is niet niks! Succes ermee en geniet er vooral van π
Dankjewel!
Ik ken ook mensen in mijn kring die chronische vermoeidheid hebben, erg pittig als ik de verhalen moet geloven. Succes ermee en keep it up!
Het onmogelijke is volgens mij dat er labeltjes geplakt worden op een aandoening om het maar een plaats te kunnen geven. Niet alles heeft nu eenmaal een label. En dat is het onmogelijke